yellowstone!!

Ik moet me nu even inhouden(denk aan een klein meisje in de rij aan de kassa) om niet dadelijk te beginnen ratelen over Yellowstone National Park en hoe mijn zoogdierenteller daar op hol sloeg als een losgelagen koekoeksklok. 

Maar eerst.. Seattle! We dachten dat Vancouver ons menig menselijke expressies had voorgeschoteld maar dat was nog niets vergeleken met Seattle… Geen enkele mens is 'modaal'.. de oudjes stralen een vrijgevochtenheid uit die je niet snel in België (of moet ik al Vlaanderen zeggen :-) terugvindt, de zatlappen zijn overal en op elke hoek staat iemand die zijn/haar mening wil verkondigen aan de toevallige voorbijganger. Als je denkt dat de Europeaan individualistisch is.. hier heerst het gevoel van de "sky is the limit". Na 2 nachtjes motellen kwam Fred, onze persoonlijke chauffeur en chronisch paffer, ons ophalen om naar Grayland te trekken, waar we onze camper moesten ophalen bij Ewalt Rindlisbacher, een geëmigreerde Zwitser met een rare tongval en Amerikaanse pens. De camper is oud, het is even aanpassen, maar om the goodluckspirits gunstig te stemmen, hebben we hem/haar officieel 'Fritz' gedoopt. Eens zien of deze Zwitserse furie het 2maanden uithoudt met ons. 

In Grayland ging de voet op de gaspedaal (maar daar bleef het ook bij, Fritz heeft geen GTI-injectie) richting Twin Peaks (oftewel North Bend/Snoqualmie in het echte leven zonder verbeelding). In ons filmisch geheugen troffen we Agent Cooper met een cherry pie in de Diner"R"Us, dronken we een sherry met Audrey die tongknoopjes legde in een kersenstokje en hoopten we ergens dat die bilspiervernauwende Indiaan ons pad kruistte…. maar het is bij de cherry pie gebleven. Hoewel de regio echt wel de Twin-Peaks-sfeer uitademt, blijkt de verbeelding soms mooier dan het echte leven.

De dagen erna hebben we kilometers en vooral veel gasoline gevreten. Fritz is een alcoholicus als het op gasoline aankomt en zal ons berooid achterlaten (wat wil je met een V8-motor van '96?). In het gezellige Moscow heeft Wim een ultragrave, groepie-absorberende Esteban (Cadillac) op de kop kunnen tikken, wat resulteert in een constante akoestische gitaarruis in mijn oren. 

Bozeman was onze stop voor Yellowstone National Park. Dit pittoresk stadje met de vele studenten die er leven, straalde veel pit, muziek en cultuur uit. We hadden er langer kunnen blijven.. maar de roep van Yellowstone was te sterk. Via Gardiner (North Entrance) hebben we onze pass gekocht voor de komende nat.parken en na een wervelend enthousiaste uitleg van een ranger (laat me nu even toe om over mensen te vertellen die het 'vuur' nog niet hebben kwijtgeraakt. Je kent het wel, mensen waar je mee babbelt en die hun enthousiasme, kennis, ervaring, kiekenvel kunnen overbrengen. Wel, dit was er zo eentje. Hij kon met zo veel vreugd spreken over de geherintroduceerde wolven in Yellowstone, het spijtig overlijden van een bezoeker in juli (door een grizzly maar eigenlijk door een onnozele fotograaf die lokprooien had uitgelegd om een mooie foto te nemen. DIe mens heeft een dood op zijn geweten), de vele bizons, moose's, elk's etcetera, etcetera. Ik voelde het kleine meisje in me op en neer huppelen en drong Wim er zonder woorden op aan om zo snel naar de ingang te rijden.) 

Mannekes, nu moet ik dus aan Yellowstone beginnen (terwijl ik er eigenlijk nog in zit, zitten nu tussen YS en Grand Teton NP). Onze eerste avond kregen we al bizons voorgeschoteld met een moose-je als dessert. Hier en daar hebben we nog wat Pronghorns en een Osprey gezien, maar ik moet eerst uitpluizen welke dat nu juist zijn. Slapen deden we aan de noordoost-kant van het park (Pebble Creek, 12 dollar, geen voorzieningen, maar ohzo graaf). Met sunset zijn we er op uitgetrokken en hebben we onze eerste wolf-buik gezien door de lens van een Swarovski (mijn Decathlon verrenkijkertje vervalt in het niets bij de lenskes die ze hier hebben :-). GRAAF!!

De volgende ochtend om 6u30 opgestaan (beestjes zijn het meest actief bij sunrise en sunset) en nog voor 13u hadden we wolven, bizons, geiten, zwarte beer, een grizzlie, een moose en een coyote gezien. Dit is een ervaring die ik op mijn sterfbed voor de geest zal halen. Het geeft zo'n goed- juist- gevoel om die beesten in hun eigen leefomgeving te zien lopen, jagen, grazen waar en hoe ze willen, en dat maakt de ervaring net zo buitengewoon. Trouwens, die zwarte beer hebben we van de zijkant van de weg gezien. Te mooi voor woorden, dus klik op het veelzeggende beeld :-)

Morgen doen we Grand Teton NP. Diegenen die Wim een beetje kennen, weten dat ik al ben getrakteerd op een 20-tal grapjes over Grand 'Thieton'… ik zal deze jullie besparen :-)  

L&W

x

Nieuwe crimitrends: skimming!

Skimming is een diefstaltechniek die bij ons meer en meer voorkomt. Het principe is eenvoudig: een leestoestel met magneetstrook kopieert de gegevens van je bankkaart terwijl je die ergens gebruikt. Hiermee kan de kaart gekopieerd worden. De crimineel gebruikt een tweede list om je pincode in bezit te krijgen zonder dat je dit merkt… en zodat je dus ook de kaart niet laat blokkeren. De banken zijn gevoelig voor dit fenomeen en ontwikkelen antiskimming technologie. Het beste wapen blijft niettemin alertheid: als je zelf een oogje in het zeil houdt kan een geldautomaat waarmee geknoeid is snel worden opgemerkt.

En nu weten wat die antiskimming -zogezegde- technologie inhoudt.. voor een paar uur konden we hier in Seattle geen geld afhalen met maestro, terwijl we morgen onze camper cash moeten betalen. Maar dat wisten we natuurlijk niet, dus we hebben een tour van alle ATM's, banken, currency exchange toestellen geprobeerd, maar nada.. Met als gevolg dat we hier om 1u 's nachts naar onze banken moesten bellen voor meer uitleg.. GEZELLIG als je in een motel zit aan de airport!

We hebben dit als antwoord gekregen:

ATOS, de organisatie die de kaarten verdeelt (wereldwijd) heeft gedurende een beperkte periode (dat kan 1 uur, 2 uur of wat langer zijn) de netwerken met USA afgesloten. Zij doen dit bij een vermoeden van fraude. 

Daarom dat jij en je vriendin (en waarschijnlijk nog miljoenen andere mensen) TIJDELIJK niet aan geld kunnen. 

Probeert u het dus even opnieuw , het zou terug moeten werken.

U bent bij deze gewaarschuwd!

ps: juist mijn zusje nog gehoord, was zeer 'leuk' om even 'een niet Amerikoanse stiém te horjen'! 

ps2: excuses aan pa Weyts, de credits waren nog juist genoeg om te zeggen dat alles ok met ons is :-)

waarom hostels toch altijd zo crappy zijn....

Als je een lange reis maakt, zoals ons, is het aan te raden af en toe eens langs de kant te slapen (in je auto of in ons geval "stow & go multivan) OF ... te slapen in een cheap motel of hostel.. Wij zijn vandaag (de 14de, ik weet niet welke dag het is and I don't care) zitten we in de CNN Backpackers op 1038 in Vancouver, net naast de "AMTRAK" (railways) die ons morgen naar Seattle gaan voeren.  p.s. Naast mij staan een gast, zo weg als een ei.. volledig van de kaart .. beetje teveel aan de 'meth' gezeten, da's hier de lokale drug en o zoo hard in het straatbeeld aanwezig.. Zeer vies en goor om te zien.. De 'gedrogeerden' zijn just zombies.... en al wa ze zeggen is: "change, change... do you got some change"..

Swat, waar was ik.. oh ja.. Die Hostel waar we nu in logeren.. OK, Yves en Ann.. die hostel in NY was er over maar den deze is ook wel zeer degoutant.. Heb just nog ne kakkerlak me lot dere sleffer gekild.. haha.. Twas maar een kleintje en liet de baby-kakkerlak aan Lot zien (natuurpuntgewijsgezien moet ze toch enige vorm van interesse hebben dacht ik) maar ik kreeg bekanst een mot in mijn gezicht :-)  Naast ons is zo een gore (ECHT) gore kroeg waar ge binnen de 10 seconden ambras hebt als ge daar iets te lang naar de lokale zatlap (meth-head?) gaapt.. Misschien dat 'k er sevens nog wel een pintje ga drinken.. Niet dat ze hier goei bier hebben, daar mag België toch écht wel fier op zijn.. Buiten de lokale bucht (Canadian en Coors.. oh ja en Bud Beer..maar da's eigenlijk zelfs niet 't vermelden waard) hebben ze ook nog Leffe, Stella en Chimay.. tegen woekerprijzen wel maar ja.. Dan maar overschakelen naar het betere lokale bier.  En dat was voor mij een orka-biertje genaamd de "Spyhopper".. Zoet, lekker.. maar al bij al NIET Belgisch... en da proefde.. 

Nu genoeg zever: back to the trip.  Na lot hare blog zijn we naar de Vancouver Islands gevaren (of is het gevaard?) .. Wacht: we crossed the channel!  néh.. Op de ferry (BC Ferry's; you suck, bende afzetters.. 72 dollar héén.. en 72 dollar TERUG!!!)  Maar eens op het eiland aangekomen overvalt de rust, de mist en de vissers je.. Ook de zeer gemoedelijke (meestal gepensioneerde) mensen zitten daar op een goede plaats.. 

We hebben daar ook een orka & whale watching tour gedaan (ja, in zo'n klein bootje tussen die grote visjes varen)...maar dan moest mister weydz eerst z'n pakske nog aankrijgen.. pfff..  Voor captian iglo is dat misschien een piece of cake maar voor ons was da net iets ambetanter.. Ook omdat het buiten dan nog eens 25 graden is.   Eens ge aan't varen zijt (Miami Vice Style, jaja.. ne speedboat) krijgde wel genoeg wind in uw pak en als ge uw "ritske"dan wa openzet komt alles wel goe.. ;-) ... en 20 minuten later krijgde dan dit te zien.. meer foto's -> gewoon doorklikken naar "de volgende foto's :-)".. Het was echt on-ge-loof-lijk.. We hebben daar gedurende 4 uur allebei me kiekevel gezeten.. Nie normaal.. en da lag niet aan't weer want het was niet koud op den boot.. Als ge da van zo dicht kunt meemaken vraagde uw eigen af wa wij naar één of ander stom aquarium gaan gelijk SeaLife in Blankenberge waar ze die beesten truckskes moeten aanleren en daar dan geld voor vragen.. Triestig, toch zeker als ge den achtergrond en hun levenswijze nu kent ..Het doet iets me ne mens..

Op de foto's kan je nog zien dat we in een dorpke zijn geweest.. ik noemde het gewoon Calcium Bay maar zo noemde het eigenlijk niet.. waar we ook ne nacht naast the beach (illegaal) hebben geslapen in onze multivan :-)  Een beetje terug hebben we ook Nanaimo nog bezocht... Zo'n typisch vissersdorpje; ik denk zelfs dat we daar onze orka-tour geboekt hebben (maar ik ben niet zeker, moet ik eens aan mn madam vragen :-) en die zegt dat het in Sidney was :-))  Verder zijn we dan van "calcium bay" (hehe) naar de westkust van Vancouver Island gereden.. Zo een klein kronkelweggeske door de bergen, met hier en daar een waterval en meerdere grote meren (meerdere meren, jaja!)  Ook zeer mooi, deed me een beetje aan Australië terugdenken.. strange.. Aan de westkant van vancouver island zit je aan de `pacific' en was het weer ook een stuk bruuter.. veel regen, veel mist... met als gevolg veel stress dus zijn we back down south gereden richting Victoria omdat daar blijkbaar elk jaar ne zalm-trek is.. Maar we waren te vroeg.. Da's pas van mid-oktober tot mid-november.. Die zalmen zwemmen (springen) stroom opwaarts voor dere boeff te gaan zoeken.. moet spectaculair zijn maar wij kwamen eigen voor de Bald Eagle, ik noem ze Bald Headed Eagels maar da's blijkbaar niet just volgens Lot, ornitoloog in spé :-)  ... Maar daar gaat Lot nog wat foto's van moeten uploaden want die staan nog niet online... (en Lot zegt dat ze tot haar grote spijt nog GEEN foto's heeft van de Bald Eagle.. maar al wel van het nest :-) Daartegen volgt weer wel een nieuw verslag van peppi en kokki vanuit Seattle.  Morgen pakken we den trein en boeken we een 4sterren hotel.. Storten voor den Benefiet "red wim en lot uit geldnood door ze in een proper (maar dan wel duurder) hotel te boeken" mag gestort worden op 418-074791-53 hehe..
Alles, ik kruip onder de kakkerlak..euh.. wol :-)  See ya next time.. XX

p.s. is't me ons lianneke ???

zo'n mooi boeleke :-))))))

Coffee, mountains & bear bells

Kort verslag:

We leven nog! Nog niet opgepeuzeld door de beren,  gespietst door een ‘elk’ of aangevallen door een crazy squirl. 

Lang verslag:

Het is en blijft een noodzakelijk kwaad, maar de vlucht naar onze Club Med Americano, bears included, viel best mee. Dat gezegd zijnde gaan we over naar het belangrijkste: details, details en koffie (je gaat hier en daar woordelijke koffie-uitspattingen tegenkomen in ons verslag, gezien we ter plaatse onze verslaving kunnen voeden met de gratis refills, aaaarrgghh). Onze bed en breakfast (River Wynde) bleek een driedubbele meevaller, een fijne buurt en fantastische eigenares, met de legendarische naam Deanne Mudd. Dan vergeet ik ook nog even onze moslim taxidriver die ons de islam-kneepjes van het vak probeerde te leren op 20 minuten. 

De eerste dag heeft Wim – we zullen het maar steken op de jetlag- zich tegoed gedaan aan mini-hamburgers, omdat er geen enkele stukken vlees in de supermarkt te vinden zijn. Single-marketing is hier nog niet aangekomen, of alle singles moeten hier moddervet zijn. Swat, na een bedenkelijke maaltijd zijn we het zeer zachte bed (ik zeg dit om het contrast met het bed in onze auto te benadrukken) ingedoken. 

Volgende dag zijn we Calgary Downtown ingetrokken en –aaarrgh coffeeeeee- al snel sipte ik van een zeer lekkere latte met –jawel- een schuimlaag waar menig biertjes jaloers op zouden zijn. Bij Avis haalden we onze auto op –na een gratis taxi met een Canadese Paris Hilton te hebben gedeeld- en wat bleek?? We kregen een gratis upgrade naar een Dodge Minivan. Scheelt ons weer massa’s kosten (tent aankopen en al die nieuwe onderbroeken omdat je hier echt in de wildernis slaapt en dat werkelijk voor zeer warme en spannende onderbroekmomentjes zorgt).  In Walmart – onze excuses aan alle antiglobalisten- kochten we wat dekens als ‘matras’. Na Deanne van River Wynde een dikke Vlaamse knuffel gegeven te hebben trokken we richting Banff National Park. De toegang voor 2 personen voor 2 dagen kostte zo’n 40 CAD, maar al snel merkten we dat dit nodig is om het park, de wandelwegen,  alle propere (!!) toiletten e.d. te onderhouden. Op 1,5u van Calgary kom je in een prachtige woestenij van bergen, meren, en de vele, vele naaldbomen waarin je telkens een pluizig staartje kan spotten. Dit is topnatuur.. 

Banff zelf heeft de toeristische druk niet weerstaan en is een aaneenschakeling van souveniershops, bakeries en accomodatie voor de niet-zelf-voorzienende trekker. Dan maar naar Lake Louise. Ook niet beter qua onthaasting van de toeristische medemens, maar wat een zicht. Dit meer is ingesloten door besneeuwde bergtoppen en bezorgt zelfs de diehardste stedeling een natte ooghoek. We werden allebei wild van dit uitzicht (en ook een beetje van de koffie). De 6-jarige koorknaap in Wim kwam naar boven en al snel petsten de keitjes over het water. Overnachten deden we op de backcountry camping van Mosquito Creek (15,70 CAD, drytoilet). Een zere rug, een volle blaas (beer-aanval-angst steekt blijkbaar ’s nachts de kop op) en een koude neus later, waren we op weg naar de Colombia Icefield, een gletsjer die door het huidige klimaat op zijn kleinst is... Door de regen waren we verplicht een van de kortere hikes te doen, maar omdat ik blijkbaar een kaneelmuffin in mijn zak had laten zitten – waar houden beren van? Yes, exactly- floten we al snel de terugtocht in. 

Jasper is een verademing als je het vergelijkt met Banff. Meer locals en je wordt er niet weggeflashed door een canon, fuji en toshiba...De bear bells zijn er aan de zeer schappelijke prijs van 3 CAD aangekocht en boy, they will be used. Want voor diegenen die het nog niet door hebben: onze roadtrip gaat 70% door berengebied. Voor de zere rug hebben we 2 zwembadmatrasjes gekocht en daarmee heb ik de beste besparingstip gegeven voor alle kampeerders in de wereld! Gezien de Miette Hot Springs op onze GPS (in pandshop gekocht voor 70 CAD) ingesteld stond, heeft Wim een zeer goedkope- ik laat 1poert en er staat een gat in- zwemshort gekocht. Miette Hot Springs: zalig! Het is wel mogelijk dat ik nu op de zwarte lijst sta van alle hotsprings in Canada, gezien mijn bikinitop besliste om 'en plein public' los te springen. Best leuk als je weet wat voor een pijnkwelling het is voor een vrouw om in bikini rond te paraderen. Swat, de haren en het lijf waren proper en op de weg naar onze camping Mount Kerkesslin (15,70 CAD) werden we getrakteerd op onze eerste elk-familie. Geweldig.. en dat waren zeker onze laatste 'spottings' niet, we hebben ze ondertussen al een paar keer mogen zien. Daarna konden we nog net een aantal reeën in de bosjes zien wegspringen. Bambi, eat your heart out. 

Op zondag waren we al met sunset de weg op en de terugweg bleek nog mooier, hoewel het eigenlijk dezelfde weg terug was. De Gondola in Lake Louise was opnieuw iets te toeristisch voor Peppi en Kokki maar ons alziend-evenementen-oog had gezien dat er Highlandgames doorgingen in Canmore, zo’n 20KM onder Banff NP. Canmore, een klein stadje dat doorgaat als het Novia Scotia van Alberta,heeft een heel eigen temperament en het was de stop meer dan waard. Maar ik ben dan ook natuurlijk beïnvloed door al die kilts met blote benen. :-)  Ewoud, je had hier iniedergeval niet misstaan met je stevige kuiten en voorliefde voor de whisky! Slapen doen we op de campground van Bow Valley (23CAD met douches), netjes weggestopt achter een lange, struikige weg waar je –in je verbeelding- achter elke hoek een beer kan ‘encounteren’. De receptioniste verloste ons van die verbeelding. Hier worden de laatste tijd veel zwarte beren gespot, maar ze worden getraind om weg te blijven van de campings. Grizzlies zijn hier niet meer te vinden, dus ergens mogen we blij zijn. 

Drumheller, de volgende stop in de Badlands, was de ultieme kick voor alle Ross Gellers in de wereld (museum over de vele fossielen die hier gevonden zijn). Met dank aan de wederom zeer geweldige Deanne, sliepen we die avond op de parking van de Bed en Breakfast. Het was wel geen bed, maar ze heeft voor ons een oerbreakfast gemaakt om u tegen te zeggen! Vandaag zijn we gearriveerd in Vancouver, maar de penetrante voetgeur en het gebrek aan propere sokken verplichtte ons om halt te houden in een wasserij, waar ik nu dit verslag eindig met het ohzo mooie geluid van droogtrommels op de achtergrond. 

Hasta la vista!

Lotti's Zoogdierenteller: marmot, elks, hert, eekhoorn, canadian beef cows, hond :-), kat:-) 

Wedzi's BierHier-teller: miller (plat!), bud (idemdito), stella, canadian (nie slecht), big rock beer (donker en licht, de lichte was de beste )


p.s. en we zijn (nu al) MODDERVET aant worden.. damn...