Let the fall begin

Ergens hoopten we dat we het grauwgrijze weer van België konden vermijden, maar niets is minder waar in jeansland.. de laatste dagen zijn we getrakteerd op een weer-gala gaande van miezerige mist met natte vlagen tot de bijna-tot-hurricane-groeiende storm.. En dat met een bus van 10feet high. Maar nu lijkt het weer te beteren (don't jinx it, aargh!).

Santa Cruz zijn we uitgevlucht wegens teveel nattigheid, het nabije Felton bleek wat beter te zijn (in de bossen). Daar konden we even herbronnen en onze neanderthalische mensch trakteren op een oerkampvuurtje. San zorgde voor de delicatessen en wij waren vooral blij dat wij niet gebukt in de bus onze kost moesten klaarmaken. Daarna stond San Francisco op de planning.. et quel difference! ; underground buurtjes, kleurige maisonnekes en een toeristisch centrum dat je na een uur moet ontvluchten..(blijkt een altijd geldende wetmatigheid voor elke (Amerikaanse) stad...) Maar daarbuiten is het echt een aanrader: je hebt een strand, je hebt natuur (Golden Gate Bridge oversteken), je hebt de architectuur en de gezelligheid van de flauwe pint en de mini kaasschotel. (tja, we blijven Belgen hé).

Wegens gegrift in ons aangeboren Amerikaanse geweten, stond 'toughest of them all' Alcatraz prison op de planning. Voor diegenen met een rijke fantasie is het niet moeilijk om je even de met syfilis besmette Al Capone te wanen in de donkere ijzeren gangen.. Het is een must-see.. Maar ik zeg er ook tegelijkertijd bij dat het zeer goed is dat er nu een applicatie bestaat waarmee je toeristas kan deleten op je vakantiefoto's. Essentieel omdat er altijd wel een of andere 'persoon' in je perfecte cadrage van San Francisco Skyline gaat staan.. grrrRRggrr!

'Los Trios' hebben dan nog een memorabele stopover gepleegd in San Rafael (boven SF), maar meer daarover in de iets intiemere gesprekken :-) (nee, wij zijn niet naar een nudistencamping gegaan :-)

Donderdag moesten we onze derde musketier afzetten aan SF Airport, we hebben gemakkelijkerwijs geslapen op 2km van de vluchthaven om onze San in vogelvlucht richting thuishaven te brengen. Ergens in de nacht heeft San nog wel een blauwe bil opgelopen, maar -once again- dat is voor de zatte gesprekken na 12u 's nachts :-) (nee, het is niet wat u denkt)

Voor ons was het even wennen (waar blijft dat geschater van de bovenste matras?! :-), maar de gps werd al snel ingetikt richting Yosemite National Park, we snakten beide naar een streep echte natuur. Maar tijdens het weekend troepen alle Americanos (en bussen vol Chinezen) samen in national parks.. Maar het is en blijft een pareltje; ook met de wattendikke mist, de hotdogvoorzienende voorzieningen en teveel peoples.. We zijn aangesloten bij een Bear-Ranger-Program en man wat ben ik blij dat we dat gedaan hebben.. Naast schedels van de grizzlie, zwarte beer, kodiak (2x zo groot als de grizzlie), bear-poo en vele verhalen over de evolutie in het denken/werken over/met beren, hebben we onze passie voor deze dieren wederom aangewakkerd vanwege hun intelligente en grappige mannier van aanpassen.. De 2de dag leek iedereen te blijten in de hemel en zijn we autogewijs verder getrokken naar Folsom.

Folsom hoeft voor velen geen uitleg.. alleen een gitaarrifje met daarover de zware stem vol levenswijsheid van ... Johnny Cash; Far from Folsom Prison, That's where I want to stay, And I'd let that lonesome whistle, Blow my Blues away.

Het museum bleek een beetje teleurstellend, maar de inmates die de parking aan het opkuisen waren, maakten de 'need for speed' meer dan goed. Zelfs met een ongewassen haarkop, mannelijke Dickies-broek en DecathlonFrakske vonden ze 't nog de moeite waard om naar me te fluiten.. zelfs als je vent ernaast loopt.

Nu zitten we in Red Bluff.. En forgive me, daarover heb ik geen reet te vertellen, alleen dat het damn-good deed dat we alle2 noges goed ruiken en onze kleertjes konden wassen. Voor de rest veel vogels man, vooral ospreys, falcons en stellers jay!

Morgen Redding en dan floopsiewoopsie terug naar de kust!

ps: een warm hart voor jullie allemaal tijdens de eerste koude winterdagen (héhé) :-)

Much love for Y'all!

to the sea!

Na Las Vegas (en een hele tijd in 't binnenland te hebben gereden) zijn we richting kust gevlamd.. Da was nodig.. Niet alleen voor de broeiende hitte (37 graden!) maar ook om onze "good friend" San op te halen.  Die kwam de 4de oktober aan in Los Angeles en ging/gaat ons 18 dagen vergezellen.  Met 2 vrouwen in de bus.. als da maar goed afloopt.  Tot nu toe (t is nu de 16de..) leef ik nog, alhoewel dat ik wel snak naar wat ventenhumor.. ;-)  Maarrrrrr.. alles loopt vlotjes, we hebben elkander nog niet afgemot en er zijn nog geen gewonden gevallen.. hehe.. De 2 vrouwen zijn nu trouwens op ne whale-watching tour...wat mij de mogelijkheid geeft om eens nen blog te schrijven. Binnen een uurke komen ze terug aan dus op een uur moet ik wel wa kunnen typen zeker?   De foto's van de laatste dagen komen er aan.. maar da's Lot hare côté...

Dus.... Los Angeles.. in 2 woorden: "vreselijk verkeer".  Hoe dat da allemaal toch blijkt te werken snap ik niet.. Dan is Antwerpen toch maar een dorpke zè..  16-baansvakken is daar de norm.. Sjans da we ne GPS gekocht hebben want we hadden het anders niet overleefd.. ook onze relatie niet :-) hehe..

Huntington Beach en Hollywood vond ik dan weer wel heel cool.. In Hollywood hebben we de Steven Aquilaira opgebeld (iemand da we kennen via Hanna), woont in Pomona en komt van San Diego.. Coole gast, we zijn er een pint  mee gaan drinken in een caffee waar ne rodeo-stier stond en hebben daar voor 8 dollar ne (neppe) Stella gedronken.  We wilde lot nog op de rodeo stier zetten maar ze deed het niet.. doemme toch.. :-)

De dag daarna zijn we naar de Warner Bros studio's nen tour gaan doen.. hebben de set van Friends enzo gezien.. wel is plezant.. De dag daarna zijn we naar Huntington beach geweest en hebben daar een tourke over den dijk gedaan met nen beach cruiser.. ook heel fijn, zeker als het 32 graden is..  S avonds nog een concertje meegepikt in een lokale café.. Ook weer de moeite..

De muziek is hier (vind ik) toch nog een trapke hoger dan in den Belgique.. Als ge hier nie goe zijt komde gewoon niet aan den bak.. Zelfs da covergroepke da we gezien hebben in Huntington waren alle3 stuk voor stuk beestig goeie muzikanten, mooi om te zien.. maar wij waren dan ook de enigste dat aan't kijken waren.. Zet die gasten in België op een podium en t is feest.. Hier in Amerika zijn het "beginners".. raar..

Dat weekend zijn we dan ook naar het Joshua Tree National Park gereden.. Ik wou er de studio van de QOTSA gaan bezoeken (Rancho De La Luna, waar ook de Desert Sessions en meerdere Kuyss - cd's zijn opgenomen) maar dat hebben we niet gevonden.. Sorry Lot, geen Josh Homme gespot.. We cool om te weten dat daar "all the magic" is gebeurd om verschillende Queens of the Stone Age clips en CD's op te nemen.. Er hangt daar iets in de lucht .. zonder twijfel.   Na onze tevergeefse zoektocht naar de Studio (en voor Lot Josh Homme) te vinden zijn we naar het Joshua tree Music Festival gegaan.. Geweldige muziek.. damn.. ne mix tussen Bob Dylan, Nina Simone, George Clinton, Lou Reed, Johnny Cash enz.. En weer mega goeie muzikanten.. check de website en check de bands die er zaterdag speelde .. kiekevel van de eerste tot de laatste moment.. zalig.. daarvoor ben ik naar hier gekomen!

Enkele dagen later zijn we in Santa Barbara beland.. veel "bums" en een rare sfeer.. San wou er meteen weg.. We hebben er toch nog een filmpje meegepikt in de cinema: The Town.. GA DAAR NIET NAAR TOE!  Ben "Aflek' suckt van den eerste tot de laatste second .. zo erg dat ik er den diarree van kreeg en we dachten: is het nu ne slapstick comedy of nen actiefilm.. Ook zeer spijtig dat die acteur van de Hurt Locker er in meedeed (??) Dieje zn carriere is nu ook nar de zak. Na die film hadden we dus reden genoeg om te vertrekken uit Santa kust mijn klt.. Barbara.. richting Pismo Beach... rare naam met vooral "inlands" mooie natuur en aan de kust VEEL MIST.. heel tof als ge naast de kustlijn op nen bergwand 80km. moet rijden..pff..  We hebben nog een nachtje geslapen in een State Park (naam weet ik niet meer, veel wildlife gezien.. Lot, vertel hier anders wat over.. :-) : .......... )

Richting kust zijn we s avonds nog op een lokaal groepje overjaarse muzikanten gebotst waarvan de zanger precies meer voor de jongens was (gay dus) en de bassist verdacht veel op 'Bart van Anja Vanderoye' trok .. :-)  Ze speelde wel de pannen van 't dak.. alleen covers maar dan de goeie: Rolling Stones, The Ramones..enz.. Grappig om jong en oud volledig loos te zien gaan.. (inclusief nen bompa van 75 mét cowboyhoed + margharita in zn hand)..

Ergens daartussen ligt er ook een bekende wijnroute...waarbij uiteraard ook ne "wine tasting tour" hoorde.. Voor 10 dollar 10 verschillende wijnen proeven.. Nice!

Dus nu zitten we in Monterey waar vroeger een bekend festival was en nu jaarlijks nog steeds een jazz festival doorgaat ergens in September.. Dat hebben we gemist maar gisteren zijn we wel naar een foto-tentoonstelling gegaan van de geschiedenis van het Monterey rock Festival.. dat ergens in de jaren 60 plaatsvond.. Foto's van Janis Joplin, Crosby Stills & Nash, The Who, Jimi Hendrixs..
De zus van Stephen Stills was daar trouwes ook.. ze had nog een paar fijne backstage verhalen bij dus da was weer een mooi meegenomen..

Sebiet vlammen we richting Santa Cruz waar we een bekend surf-museum gaan bezoeken en vervolgens rijden we door naar San Fransisco.. Ik ga voor de bloem in mn haar.. net zoals scott mckenzie :-) (niet echt zè.. maar ik wou het gewoon effe zeggen)

In San Fransisco gaan we ook eens proberen te bellen naar het thuisfront want dat is niet vanzelfsprekend.. Onze gsm laat al geen international calls toe en als het hier dag is, is het in België nacht.. dus ja.. Maar het gaat goed met ons, ook met San :-)

XX
wim, lot & San

nog wat foto's !

overabundance USA

Overvloed aan eten, natuur, ruimte (in schril contrast met de steden), superconvenience stores (wal-mart, wallgreens, sears, …) waarin je je gps nodig hebt en de reil until infinity cola's. Drive ins voor koffie, Drive ins voor medicijnen, …. 24 op 7 !!  Als je Amerika zou moeten beschrijven in 1 woord, dan is het wel dit: OVERVLOED. Ik ben Europees'er/ Belgisch'er/ Vlaamser dan ik zelf veronderstelde, ik snak letterlijk naar kleine porties, korte rij-afstanden en een behoefte die niet onmiddellijk bevredigd wordt. Het is hier zeer makkelijk om iets direct te krijgen, kopen, eten of te zien. Zo wou Lot bijvoorbeeld een beer zien, wel, ik heb er 2 gezien.. :-) Danny, ik heb de Grizzlie spijtig genoeg enkel door een telescopisch oog mogen bekijken, maar de zwarte hebben we vastgelegd op foto!

Mer swat, klagen doen we niet, want het is en blijft de bakermat van de jeans :-) -> 34 dollar voor ne Levi's!

Na Grand Teton zijn we richting Idaho Falls gereden, een winderig en conservatief stadje in het midden van Idaho. De bedoeling was de Craters of the Moon te gaan beloeren, maar al snel bleek dat we deze kraters ook op onze zuiderlijke route tegenkwamen. Slapen deden we op de Shady Rest Camping, gezien we na de wilderniscampings echt nood hadden aan een douche. De naam 'Shady' bleek niet gelogen te zijn: Wim heeft er bloedvlekken - in ware Psycho stijl- ontdekt op het douchegordijn. Waarschijnlijk - of is het hopelijk? :-) - was het geen bloed maar het denkbeeldige mes in de schaduw bleef maar in onze gedachten ronddraaien. Qua "Douchen en niets aanraken met uw lijf-Kunst" heb ik me wel weer kunnen verbeteren. Dan liever in uw bloot gat in een meer springen. 

In Pocatello zijn we even een airco-en-wifi-voorzienende koffieshop ingevlucht wegens de…..hitte! Echt, het is eind september, en wij lopen hier met bezwete okselranden en bilspleten met het ohzo zalige geluid van flipflops op de stoepjes. In Ogden (zo'n 200km verderop) was het die dag "Harvest Moon-fest" en dat bleek een welkome afwisseling te zijn. Zatte Amerikanen in midlifecrisis (je ziet de leren handschoenen spijtig genoeg niet van de vent) met veel te grote bierbekers en echte countrymuziek van Lukas Nelson (http://www.youtube.com/watch?v=ih8LMK1MCj4&feature=related ). Allen daarheen! :-) Maar wij waren ohzoblij om nog eens een concert van dichtbij mee te maken, al was het echte redneck-country-tralala. 

Salt Lake City blijkt een stad met een dorpsgevoel te zijn;  4-rijen brede avenues, bijna geen verkeer en iedereen loopt er vrij rustig bij. Al snel leerden we dat de stad rondom de Temple Square is opgebouwd: één van 's werelds grootste Mormoonse nederzettingen. Van onze camping konden we een gratis rit naar deze square, maar ze vergaten erbij te vertellen dat je op God's rooster werd gelegd. Er kwamen lang onderdrukte ervaringen van Nieuw-Zeeland naar boven (slapen op de parking van een predikster is echt geen goed idee als je dergelijke bekeringsgesprekken uit de weg wil gaan) en het komt telkens op hetzelfde neer: het beslissingsrecht van jouw leven en de keuzes die je maakt in de handen van iemand anders leggen. Ik ga liever af op mijn eigen buikgevoel en op wat de natuur me zegt, vertelt en laat zien. Ze hadden al snel door dat wij die-hard atheïsten zijn :-) We zijn iets langer blijven plakken in Salt Lake, omdat Band of Horses op 28 sept. er speelde in The Venue. (Maries, ze waren zelfs nog beter als in de Botanique, in februari komen ze opnieuw naar BXL, ga ik lekker de front row groupie uithangen :-). Voor het concert zijn we nog even gepasseerd langs The Salt Lake (dat ongelooflijk stonk) en de grootste manmade kopermijn in de wereld (Bingham Coppermine). Deze is zelfs vanuit de ruimte te zien.. Ze hebben eventjes een hele berg uitgegraven, daar komt het op neer.. Enkele uren later stonden we aan te schuiven voor het concert. We werden met militaristische precisie naar binnen geleid; mannen en vrouwen apart, "id" klaar om te tonen. Binnen was de ruimte opgedeeld in 2 gedeeltes; eentje voor de +21'ers en eentje voor de 'jeugd'. Ze konden door de tralies kijken naar diegenen die zich met volle 2liter kannen zat aan het zuipen waren. Dan toch maar het Belgische systeem. Hypocriet is hier het juiste woord. Ik moet wel zeggen dat je hier ongelooflijk snel aan de praat geraakt met mensen en de gesprekken die we hier hebben gehad zijn niet zo oppervlakkig als we verwacht hadden.(vooroordelen zitten dieper dan je denkt) Ik weet nu al veel meer over het verlofsysteem van de Amerikanen en hoe het hier geregeld is als je een kind krijgt. (krijgt maar 1m verlof en that's it. En zo is het ONMOGELIJK om 3maanden zoals ons rond te trekken. Geen enkele werkgever keurt dat hier goed. Dus danku Natuurpunt en VOKA. Zij krijgen tenminste immer gemotiveerde werknemers terug! Het concert was kiekenvel van de eerste tot de laatste minuut. We plannen de komende weken dit nog veel meer te doen. 

Nu neemt mijn hubby het over om even over Zion, Grand Canyon National Park ende City van Verderf: Las Vegas te schrijven. En we hebben zelfs de grootste trouwdrang weerstaan en zijn niet getrouwd als Marilyn en Elvis. :-) 

(wim) Nee, we zijn NIET getrouwd in Las Vegas!     Ook al was de drang (redelijk) groot om me in een Elvispak te steken…. of al trouwend uit een vliegtuig (met parachute) te springen.. Amerikanen zijn zot, laat ons dat stellen.. Alles wat niet kan, kan voor die pipo's wel…. en als het niet kan is het een uitdaging om zo'n project uit de grond te stampen.  (als ge weet dat ze hier in de supermarkt zelfs goudvissen verkopen weette genoeg..) In Las vegas hebben ze niet alleen Venetië (met de bootjes) nagebouwd, ze hebben ook gewoon de Eiffeltoren gekopieerd en een piramide nagebouwd.  No stress, den Amerikaan denkt niet maar doet.  

Ook in het gokken..  De "gezichtsloze gezichten" achter de 'slots' (gokmachines) spraken boekdelen.  (vooral de bomma's..)  Ze kappen, of lievergezegd laten zich volkappen achter de goktafel en zitten dan met nen dwaze blik tussen den tsjingelstjangel op knopjes te drukken.  Luna Park x 235345… Een goed ontbijt moet dan ook in de gokstad: champagne met koffie.. een ideale combinatie :-)  en dat voor geen 8 euro de man (buffet met alles ECHT alles er op en eraan…) Na onze zak te hebben volgeladen met muffins en bananen zijn we dan toch maar gevlucht uit de Sin City.. richting Hoover Dam(n?).. Eén ding waren we vergeten; het was zondag en zondag reed precies heel Nevada naar dieën Dam.. (file van zo'n dikke 10 km..  of zo'n 6 miles om effe te stoeffen :-))  Dan zijn we maar naar een music en arts festival gegaan in Boulder City.  Een aangename verassing moet ik zeggen.. Chill mensen, geen stress, geen drukte maar een rustgevende sfeer hing in de lucht, ideaal om de drukte te ontsnappen (de file bedoel ik)..  Daarna hebben we nog geprobeerd naar de Hoover Dam te geraken maar aangezien het donker werd en de bergwegen niet verlicht waren zaten we alle2 met een klein ei en zijn we toch maar gewoon naar ons camping gereden.  Oh ja, we hebben daarna nog een bezoekje gebracht aan de Las Vegas Hard Rock Café.. Show!! Ik vond het de moeite, inclusief mijnen 10inch hamburger met frieten! :-)  Veel artifacts (prularia) van verschillende muzikanten gezien inclusief de bass van diejen van Blind Melon, de gitaar van Kurt Koppijn, euh sorry Cobain, de drums van Keith Moon van The Who, drums van Tommy Lee, een danspakske van Britney Spears en Christina Aguilaira, de gitaar van Dave Navarro (inclusief zijn schminkdoos :-)), een gitaar van Elvis, Jimmy Hendrickx, een gesigneerde gitaar van Johnny Cash.. Oh ja, weydz was in de wolkjes .. Noemt neen (bekende) Amerikaanse muzikant.. awel ze hadden er ne string of een gitaar van :-)  Na Las Vegas zijn we (geconstipeerd) doorgereden naar Los Angeles waar we nu zitten… Morgen gaan we een vriendin ophalen die ons 2 weken komt vergezellen!  Ah ja, ik moest nog iets zeggen van de Grand Canyon en Zion National Park.. Mooi.. zeer mooi.. euhm… kijk anders naar de foto's.. ik ga nu een pintje drinken.. (een mexicaans welteverstaan: Dos…Cervesas por Favor).. Wat is het hier toch met die Mexicanen??  3 vierde van de bevolking is hier taco-styly.. Hallo, waar zijn de Amerikanos? K begin ze al te missen :-)